Herbata to napar przyrządzany z liści i pąków grupy roślin należących do rodzaju kamelia (Camellia). Uprawiana jest w południowej i południowo–wschodniej części Azji, a głównie w krajach takich jak Chiny, Indie, Japonia i Sri Lanka.
Chińczycy od dawna znali herbatę, jednak pierwsze zapiski na jej temat pochodzą dopiero z X wieku p.n.e. W wielu krajach Wschodu, przede wszystkim w Japonii i Chinach narodziła się ceremonia parzenia herbaty, która jest kultywowana do dziś.
Do Europy herbatę przywieźli Holendrzy na początku XVII w., a do Polski dotarła w 1664 roku z Francji. Pierwsze znane wzmianki o herbacie pojawiają się w liście króla Jana II Kazimierza do żony Ludwiki Marii. Początkowo była traktowana jako zioło lecznicze i ze względu na wysoką cenę napój ten pity był jedynie na dworze królewskim i dworach magnackich.
Smak i aromat herbaty w dużym stopniu zależą od warunków, w jakich ona dojrzewała oraz sposobu jej późniejszej obróbki. Jest to napój bardzo popularny ze względu na szeroką gamę smaków i bogactwo aromatów, ale też posiada wiele korzyści zdrowotnych.
Dzięki teinie herbata pobudza umysł i zwiększa wydzielanie soków trawiennych. Zawiera też przeciwutleniacze chroniące przed chorobami nowotworowymi, chorobami serca i miażdżycą, a zawarte flawonoidy przeciwdziałają zakrzepom krwi.
W zależności od preferencji smakowych i korzyści zdrowotnych herbata jest napojem, którym można cieszyć się o każdej porze dnia.
